ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

Η όμορφη κόρη του Αμβρακικού, η πιο μικρή, η πιο γλυκιά από τις τρεις τους κόρες κάθε πρωί σαν ο

ήλιος έριχνε τις πρώτες του ακτίνες πάνω στην Γη τα πάντα να φωτίσει.

Αυτή σήκωνε το κεφάλι, άνοιγε τα μάτια και κοιτούσε ψηλά το λυγερό και όμορφο παλικάρι, τον

Ακαρνάνα, που πάνω από το κεφάλι του περνούσαν οι πρώτες ηλιαχτίδες που της χάιδευαν τα μαλλιά

και έλαμπαν παιχνιδίζοντας στα κύματα του πατέρα της του Αμβρακικού.

Αυτή κοιτούσε μαγεμένη την λυγερή του κορμοστασιά και ονειρεύονταν ανταμώματα μαζί του.

Το ίδιο ένιωθε κι εκείνος κάθε φορά που κοιτούσε πως λάμπανε οι ηλιαχτίδες στα μαλλιά της και το

παιχνίδισμα πάνω στα κύματα του πατέρα της.

Έτσι αποφάσισε και έστειλε προξενητάδες να παντρευτεί την κόρη.

Και από το αντάμωμα αυτό γεννήθηκαν πολλά και όμορφα παιδιά.

Τώρα δίπλα στην λυγερή κορμοστασιά του Ακαρνάνα στέκονται και οι άλλες βουνοκορφές.

Η Ψηλή Κορυφή, ο Μπούμιστος, ο Περγαντής και ο μικρός Αμαδερός που είναι ο χαϊδεμένος γιος τηςμάνας του, γι’ αυτό τα πόδια του τα φιλούν και τα χαϊδεύουν τα κύματα του παππού του.

Έχει κι άλλους γιους, μικρούς και μεγάλους, όλοι πανέμορφοι και λυγεροί.

Μα έχει και πολλές κόρες, αυτές τις κρατάει πάντα στην αγκαλιά του ο παππούς τους, ο Αμβρακικός.

Τα δυο μικρότερα παιδιά τους, η Κουκουμίτσα και ο Αμαδερός πάντα κρατιούνται χέρι χέρι και ο έναςκαμαρώνει τον άλλο.

Όλες οι κόρες της Βόνιτσας και του Ακαρνάνα είναι πανέμορφες και ξεχωριστές και νανουρίζονται καθημερινά με τα τραγούδια του παππού τους, του Αμβρακικού.

Τα αδέρφια του τις καμαρώνουν από ψηλά και τις καλημερίζουν.

Πάνω σε αυτές τις όμορφες και λυγερές κορμοστασιές των γιων του Ακαρνάνα σαν ανεβεί κανείς και

περπατήσει δεν θα θελήσει να ξανακατεβεί ποτέ κάτω.

Σαν αντικρίσει τα όμορφά του δάση, τα καταπράσινα οροπέδια του, που μέσα βοσκούσαν ζαρκάδια και ελάφια και τώρα ατελείωτα κοπάδια.

Στα ποτάμια του, τα γάργαρα νερά κυλούν για να ανταμώσουν τον παππού τους στην ακροθαλασσιά.

Τους καταρράκτες του, που νύμφες πλένονταν και καμάρωναν κάτω από το φεγγάρι και χάνονταν

μέσα σε σπήλαια μεγάλα και ξακουστά.

Η μάνα Βόνιτσα εκεί, να καμαρώνει για τα παιδιά της, γλυκιά και τρυφερή να περιμένει πότε θα τα

ανταμώσει.

Φαίνεται ότι ο Δίας, σαν κατέβηκε να κατοικήσει στην Γη τον τύφλωσε το φως του ήλιου και δεν

κατάφερε να αντικρίσει όλη αυτήν την ομορφιά του Ακαρνάνα και της Βόνιτσας, ούτε είδε τους

όμορφους γιους τους και τις κόρες του γιατί αν τις είχε αντικρίσει θα τις ερωτεύονταν και θα έμενε

μαζί τους.

Θα έπαιζε ατέλειωτα παιχνίδια στους καταρράκτες και τις σπηλιές τους.

Έτσι θα τον είχε χάσει ο Όλυμπος και θα κατοικούσε εδώ.

Μα βλέπεις, ήταν γραφτό ο Δίας να κατοικήσει ψηλά στον Όλυμπο.

Και ο Ακαρνάνας με τους γιους του να περιμένει εμάς να τους περπατήσουμε και να τους χαρούμε.

Ας τον γνωρίσουμε μέσα από ένα μεγάλο και πλούσιο φωτογραφικό υλικό και να σας πείσουμε ότι η

ομορφιά του και οι χάρες του είναι μοναδικές και στις ψηλές βουνοκορφές του και στις ακρογιαλιές

του.

Η ΒΟΝΙΤΣΑ

Η Βόνιτσα είναι μια όμορφη κωμόπολη στο δυτικό άκρο του νομού Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Είναι η πρωτεύουσα του δήμου Ακτίου – Βόνιτσας. Μια πόλη χτισμένη στην αγκαλιά του

Αμβρακικού κόλπου. Η πορεία της συνεχίζεται ως που ανταμώνεται με το Ιόνιο Πέλαγος.

Πάνω σε αυτό το αντάμωμα υπάρχει ο Αερολιμήν Ακτίου – Βόνιτσας. Η πορεία της

συνεχίζεται σε όλη την παραθαλάσσια ακτογραμμή ώσπου ανταμώνεται και πάλι με την

γέφυρα που ενώνει την Ακαρνανία με την Λευκάδα. Το οδοιπορικό συνεχίζεται μέσα από ένα

πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Ελάτε μαζί μας να χαρούμε όλη αυτή την διαδρομήανακαλύπτοντας όλες τις ομορφιές που υπάρχουν και στα ψηλά βουνά αλλά και στις όμορφες

παραλίες μας. Ο Δήμος Ακτίου Βόνιτσας έχει πληθυσμό 17.000 κατοίκους.

Ανακαλύπτωντας τα σοκάκια της Βόνιτσας

Άγιος Δημήτριος στην παραλία της Βόνιτσας

Άγιος Νικόλαος

Δημαρχείο Βόνιτσας

Άγιος Σπυρίδωνας

Ο πλάτανος του Αγίου Σπυρίδωνα και της Βάβως της Μαμής, 750 ετών

Κέντρο Υγείας Βόνιτσας

Λεωφόρος

Λεωφόρος

1ο και 2ο δημοτικό Βόνιτσας

Νηπιαγωγείο Βόνιτσας

Λίμνη Κομίτης , δίπλα από την λεωφόρο Λευκάδας έξω από την πόλη της Βόνιτσας

Λεωφόρος προς Λευκάδα μετά την λίμνη Κομίτη

Παραλία Σάλτινης

Άποψη λόφου Αμαδερού απέναντι από την Σάλτινη

Η παραλία της Βόνιτσας που ξεκινά από την Σάλτινη

Άγιος Δημήτριος

Παραλία Βόνιτσας

Φάρος στην παραλία Βόνιτσας, φωτογραφίες από διάφορες εποχές

Συνέχεια παραλίας Βόνιτσας

Μαρίνα Βόνιτσας

Αγία Παρασκευή, Ιβάρι

Γιορτή Αγίας Παρασκευής

Παναγία Χώρα

Παναγία Χώρα

Ερείπια καθολικού ναού πίσω από την Παναγία στην Χώρα

Ιβάρι, Χώρα

Άγιος Αθανάσιος Χώρα

Άγιος Αθανάσιος, Χώρα

Σκαλοπάτια Φρουρίου

Φρούριο

Αγία Σοφία Φρουρίου

Εσωτερικό Αγίας Σοφίας Φρουρίου

Το κάστρο κτίστηκε τον 11ο αιώνα (περί το 1070) επί αυτοκρατόρων Κομνηνών, από τους Ενετούς, οι οποίοι έλαβαν από το Βυζάντιο το προνόμιο να κτίσουν το φρούριο και βασικά να εκμεταλλευτούν εμπορικά αυτό το λιμάνι.

Αμβρακικός και νησιά Αμβρακικού

Νησιά Αμβρακικού

Κεφάλι Παναγιάς

Κέφαλος

Άλλα νησιά Αμβρακικού

Άποψη Κουκουμίτσας από την Σάλτινη

Το γεφύρι που ενώνει την Κουκουμίτσα με την παραλία

Κοντινή άποψη από την γέφυρα

Άγιος Νεκτάριος στην Κουκουμίτσα

Δειλινό στην Κουκουμίτσα

Ηλιοβασίλεμα στην Κουκουμίτσα

Ψάρεμα στον Αμβρακικό

Οι φωτογραφίες είναι από τους αγώνες αντοχής στο κολύμπι που γίνονται τέλος Ιουνίου

Πλαζ Παναγιάς

Πλαζ Σωτήρα

Πλαζ Μυρτάρι

Η ψαρόβαρκα και τα αλιεύματα του Αμβρακικού

Δελφίνια Αμβρακικού

Καρέττα Καρέττα, η χελώνα που βρήκε καταφύγιο στον Αμβρακικό

Πουλιά που έχουν βρει μόνιμο καταφύγιο στα νησιά του Αμβρακικού

ΑΚΤΙΟ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

Ιστορικά στοιχεία φρουρίου Ακτίου Βόνιτσας

Στην Ακαρνανική ακτή, απέναντι από την Πρέβεζα, πάνω στη θάλασσα, είναι κτισμένο το
φρούριο του Ακτίου. Η κατασκευή του άρχισε στα τέλη του 18ου αιώνα και ολοκληρώθηκε
στις αρχές του 19ου από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος είχε διαπιστώσει την ανάγκη
κατασκευής του στη θέση αυτή ώστε σε συνδυασμό με αυτό της Πρέβεζας να είναι δυνατός ο
έλεγχος της εισόδου στον Αμβρακικό.
Έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με ζώνη προστασίας με υπουργική
απόφαση Υπουργείο Πολιτισμού.

Φρούριο Ακτίου

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ

Στο ακρωτήριο Άκτιο υπήρχε από τον 5ο π. Χ. αιώνα ο περίφημος Ναός του Ακτίου
Απόλλωνος, που έκτισαν οι κάτοικοι της αρχαίας πόλης Ανακτόριον. Ο ναός αυτός έχει
γκρεμιστεί από σεισμό αλλά και από καθίζηση στη θάλασσα. Κάθε δύο χρόνια στο Άκτιο γίνονταν τα «Άκτια», αγώνες ιππικοί και γυμνικοί και γιορτές για να τιμήσουν οι
Aκαρνανικές πόλεις τον θεό Απόλλωνα (θεό της μουσικής και των τεχνών).

Ευρήματα αγαλμάτων Απόλλωνα και Αρτέμιδας, που εβρέθηκαν κατά την διάρκεια των ανασκαφών για την διάνυξη υπόγειας σύραγγας Ακτίου - Βόνιτσας. Το άγαλμα του Απόλλωνα που βρέθηκε ολόκληρο ήταν 7 μέτρα. Το δίδυμο άγαλμα 7 μέτρων της Αρτέμιδας που κοσμούσε τον ναό είχε κλαπεί από τον τότε περιηγητή Λόρδο Έλγιν και στις ανασκαφές εβρέθη μικρό της άγαλμα από την μέση και πάνω που ήταν πάνω σε στήλη. Ο διπλανός ναός των γιων της Λυτού, του Απόλλωνα και της Αρτέμιδας, ήταν ναός Θετικής και Αρνητικής Ενέργειας.

Αγγείο που βρέθηκε στις ανασκαφές. Πολλά ευρήματα των ανασκαφών δεν έχουν ακόμη καταχωρηθεί από τις αρχαιολογικές υπηρεσίας και δεν είναι γνωστά στο κοινό.

Γκραβούρες Ναυμαχίας Ακτίου

Η Ναυμαχία του Ακτίου (2 Σεπτεμβρίου 31 π.Χ.) ήταν ναυτική αναμέτρηση ανάμεσα στον Οκταβιανό από τη μια πλευρά και τον Μάρκο Αντώνιο και το ναυτικό της Κλεοπάτρας από την άλλη, που έγινε στο Άκτιο, λίγο έξω από τη σημερινή πόλη της Πρέβεζας. Η ναυμαχία ήταν συνέπεια του εμφύλιου πόλεμου ανάμεσα στον Γάιο Οκτάβιο και τον Μάρκο Αντώνιο, που διεκδικούσαν, μετά τη δολοφονία του Καίσαρα, την εξουσία στο απέραντο κράτος της Ρώμης. Τελείωσε με την ήττα του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας και τη διαφυγή τους.

Αερολιμήν Ακτίου Βόνιτσας

Λίμνη Κάκκαρο, παλιά ιαματικά λουτρά. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τα χρησιμοποιούν ακόμη και ως σήμερα.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

Άγιος Νικόλαος, Βόνιτσα. Ένα παραθαλάσσιο ψαροχώρι που βρέχεται από το Ιόνιο Πέλαγος. Χωριό που το δημιούργησαν οι Πόντιοι της Μικράς Ασίας. Ανήκει στον Δήμο Ακτίου - Βόνιτσας. Έχει πολλές ομορφιές να μας δείξει σαν περπατήσουμε στα σοκάκια και στις ακρογιαλιές του.

Θαλάσσια σπορ που γίνονται στις παραλίες του Αγίου - Νικολάου

Η διόρυγα που χρησιμοποίησε η Κλεοπάτρα μετά την ήττα της από τον Οκταβιανό Αύγουστο για να μπορέσει να διαφύγει. Κατέληγε μέσω της Βουλκαριάς στην Πάλαιρο όπου υπάρχει το ομώνυμο γεφύρι της Κλεοπάτρας, όπως ονομάζεται έως σήμερα.

Λίμνη Βουλκαριά

Πρόποδες κάστρου Κεχροπούλας

Κάστρο Σαντα Μαύρα το τελευταίο άκρο του νομού Αιτωλοακαρνανίας 

Όταν η Ήπειρος ήταν υπό την εξουσία του Πύρρου το 294 π.Χ., σαν έχασε την πρώτη του γυναίκα Αντιγόνη αφήνοντάς τον με τον μικρό γιο του Πτολεμαίο, δέχτηκε να νυμφευτεί για δεύτερη φορά την κόρη του Αγαθοκλέους, βασιλιά των Συρακουσών , την Λάνασσα λαμβάνοντας ως προίκα την Κέρκυρα και την Λευκάδα.

(Το 294 π.Χ. η Λευκάδα δίνεται προίκα στον βασιλιά της Ηπείρου. Το 1302 μ.Χ. η Λευκάδα δίνεται από τους Ηπειρώτες ως προίκα στον τότε κατακτητή Ιωάννη Ορσίνι.)

Η πρώτη φρουριακή κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1302 μΧ. από τον Ιωάννη Ορσίνι, (Giovanni Orsini) όταν πήρε τη Λευκάδα ως προίκα για το γάμο του με την κόρη του Δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου του Α'. Αρχικά ήταν ένας στρατιωτικός σταθμός μικρού μεγέθους με μικρό αριθμό υπερασπιστών.

Είναι θεμελιωμένο πάνω σε χερσόνησο που βρίσκεται μεταξύ Λευκάδας και Ακαρνανίας και καταλαμβάνει έκταση περίπου 25.000 τετραγωνικών μέτρων διαθέτοντας πλούσια πολεμική ιστορία καθώς πολιορκήθηκε συνολικά 12 φορές στους 7 αιώνες της ύπαρξής του.

Κάστρο Γρίβα – Τεκέ 

Ταξιδεύοντας από τη Βόνιτσα προς τη Λευκάδα και λίγο πριν από αυτή, πάνω σε βραχώδη λόφο υψώνεται το φρούριο του Τεκέ ή κάστρο του Γρίβα. Από τα κάστρα που έχτισε στις αρχές του 19ου αιώνα ο Αλή Πασάς, με μοναδική θέα προς τον Αμβρακικό, το Ιόνιο και τη Λευκάδα. Αργότερα ο Αλή πασάς παραχώρησε το φρούριο στην οικογένεια των Γριβαίων. Έτσι έμεινε γνωστό σαν «κάστρο του Γρίβα».

ΠΛΑΓΙΑ

ΠΑΛΑΙΑ ΠΛΑΓΙΑ

Ένα χιλιόμετρο πάνω από την Πλαγιά Αιτωλοακαρνανίας και απέναντι από τη Λευκάδα σε ένα
χαμηλό ύψωμα υπάρχει το κάστρο του Αγίου Γεωργίου.

Αυτά τα έργα, όπως και πολλά άλλα κάστρα που έκτισε ο Αλή πασάς, κτίστηκαν με σχεδιασμό
και επίβλεψη Γάλλων μηχανικών και κυρίως του συνταγματάρχη Guillaume de Vaudoncourt.

Ειδικά στο κάστρο της Πλαγιάς ο επιβλέπων ήταν ο Έλληνας ταγματάρχης στην υπηρεσία
του Ναπολέοντα Νικόλαος Τσεσμελής, γνωστός και ως Χατζή-Νικόλας Παπάζογλου.

Η κατασκευή του κάστρου ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 1807 μετά από λίγους μόνο μήνες
εργασιών.

Γύρω από το κάστρο της Πλαγιάς υπάρχουν τα λείψανα της οχύρωσης μιας αρχαίας πόλης,
σχεδόν οκταπλάσιας σε έκταση από αυτή του νεώτερου φρουρίου. Η πόλη περιλάμβανε και
ακρόπολη, η οποία βρισκόταν στην ανατολική άκρη της οχύρωσης, στο σημείο περίπου όπου
σήμερα βρίσκεται το νεώτερο φρούριο. Το τείχος της είναι κτισμένο με το πολυγωνικό
σύστημα δόμησης και χρονολογείται στον 5ο αι. π.χ. Περιλαμβάνει 11 ορθογώνιους πύργους
και μια τουλάχιστον πύλη.

Η πόλη αυτή ταυτίζεται κατά άλλους με την Ομηρική πόλη Νήρικο και κατά άλλους με τη
γνωστή από το Θουκυδίδη (2,30) πόλη Σόλλιο, η οποία παραδόθηκε από τους Αθηναίους
στους Ακαρνάνες Παλαιρείς το 431 π.χ. Πιθανότερη είναι η δεύτερη ταύτιση.

Κάστρο Πλαγιάς

ΠΑΛΑΙΡΟΣ

Πανοραμική λήψη Παλαίρου

Κάστρο Κεχροπούλας Παλαίρου ή Κεxροπίας 

Ως γνωστόν στην Πάλαιρο, ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει το λεγόμενο κάστρο της Κεχροπούλας, όπου σώζονται εντυπωσιακά τμήματα τειχών και λείψανα οικοδομημάτων της Παλαίρου, οχυρωμένης ακαρνανικής πόλης, οικιστικά και ταφικά κατάλοιπα της αρχαίας πόλης, αναγόμενα από τον 6ο αι. π.χ. έως και τα ρωμαϊκά χρόνια, και επίσης τα λείψανα οικισμού της εποχής της Τουρκοκρατίας.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΑΚΤΙΟΥ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

Περγαντί το βουνό που κρατάει στην αγκαλιά του το Μοναστηράκι, ένα ορεινό χωριό απαράμιλλης ομορφιάς που στην μέση χωρίζεται με ένα γραφικό ποτάμι δημιουργώντας στην πορεία του έναν από τους ωραιότερους καταρράκτες ύψους 80 μέτρων. Μέσα το χωριό διαθέτει νεροτριβές κάτω από αιωνόβια πλατάνια που σαν κανείς τα επισκεφτεί νομίζει πως βρίσκεται σε ένα ονειρεμένο τόπο, κάπου μέσα στον παράδεισο. Σχεδόν στην κορυφή του Περγαντί υπάρχει ένα ανεξερεύνητο σπήλαιο σπάνιας ομορφιάς, το σπήλαιο του Βάτου. Ελάτε μαζί μας να περπατήσουμε και να χαρούμε όλη αυτή την ομορφιά.

Περγαντί, ο γιος του Ακαρνάνα και της Βόνιτσα

Μικροί καταρράκτες που σχηματίζονται μέσω του ποταμού που διασχίζει το χωριό 

Νεροτριβές

Καταρράκτης που σχηματίζει στην πορεία του το ποτάμι που περνάει μέσα από το χωριό ύψους 80 μέτρων

Σπήλαιο πίσω από τον καταρράκτη (ή Νεραϊδοσπηλιά)

Ποτάμι Σεπετός που συνεχίζει την πορεία του μετά τον καταρράκτη

Ο δρόμος που θα μας ανεβάσει στο οροπέδιο Βάτου

Οροπέδιο Βάτου

Μοναστήρι Ρόμβης. Όταν ο Αλη Πασάς πολιορκούσε την περιοχή της Βόνιτσας το μοναστήρι Ρόμβης είχε φιλοξενήσει όλα τα γυναικόπαιδα της περιοχής για αρκετό καιρό ώσπου τα πράγματα να καταλαγιάσουν. Κατά μαρτυρίες, ο άμαχος πληθυσμός που είχε καταφύγει στο μοναστήρι ήταν περίπου 25.000.

Παλαιό χωριό Βάτου

Σπήλαιο του Βάτου

ΠΗΓΕΣ ΚΟΡΠΗΣ

ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΟΡΠΗΣ

Παντοκράτορας και άλλα ερημικά εξωκλήσια του Μοναστηρίου

Αρχαία ευρήματα στον Ναό του Παντοκράτορα

ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΑ 

Τα Παλιάμπελα έχουν τρεις αρχαιολογικούς χώρουςΟ ένας είναι κάτω στην Ρούγα ο δεύτερος είναι πάνω στην Λάκα λίγο ποιο πέρα από το βουνό Αμαδερός και ο τρίτος είναι πέρα στην περιοχή της Σκεπαρνιάς. Ο επισκέπτης μπορεί να δει σήμερα ερείπια των αρχαίων τειχών και ενός αρχαίου ναού. Δεν έχει εξακριβωθεί το όνομα της αρχαίας αυτής πόλης. Άλλοι ιστορικοί τοποθετούν στη τοποθεσία αυτή την αρχαία πόλη Ηράλεια και άλλοι κάποιο φρούριο που ήταν επίνειο του αρχαίου Θυρρείου. Κοντά στον αρχαιολογικό χώρο της Ρούγας υπάρχουν Ιαματικά Λασπόλουτρα τα οποία χρησιμοποιούνται από πολλούς έως και σήμερα.

Παραλία Βαρκού Παλιάμπελα

ΔΡΥΜΟΣ

Παραθαλάσσιο χωριό Βόνιτσας

Άγιος Δημήτριος

Πλατεία

Στο πλαίσιο της ανασκαφής από τον Αύγουστο του 2013 στον νότιο τομέα του συνδετήριου δρόμου Ιονίας οδού με το Άκτιο στην περιοχή Δρυμός Βόνιτσας, στη θέση Κελεφί, αποκαλύφθηκαν τα ερείπια μεγάλης παλαιοχριστιανικής Βασιλικής. Εξαιρετικής σημασίας ωστόσο είναι το ψηφιδωτό δάπεδο της βασιλικής, που αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των εργασιών και φαίνεται να σκεπάζει έως τώρα έκταση περίπου 150 τετρ. μέτρων. Το ψηφιδωτό κοσμείται με γεωμετρικά κυρίως σχέδια και φέρει επιγραφή καθ’όλο το πλάτος της ανατολικής πλευράς του κεντρικού κλίτους. Με βάση τον γλυπτό και ψηφιδωτό διάκοσμο και τον τύπο των γραμμάτων της επιγραφής η βασιλική χρονολογείται στα μέσα με δεύτερο μισό του 5ου αιώνα μ. Χ. Βρέθηκε μεγάλο συγκρότημα στη βόρεια πλευρά του δρόμου, προς τη θάλασσα, με δημόσια κτήρια και λουτρά, που ανάγεται στους ρωμαϊκούς χρόνους. Και όλα αυτά σε μια ανασκαφή που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Αποκαλύφθηκε μεγάλη χριστιανική Βασιλική στο Δρυμό Βόνιτσας

ΘΥΡΡΕΙΟ

Το αρχαίο Θύρρειο βρισκόταν κοντά στη σημερινή Βόνιτσα. Η επικράτεια αυτής της

ακαρνανικής πόλης ήταν αρκετά μεγάλη και διέθετε δυο λιμάνια (το ένα από αυτά

οχυρωμένο). Το μέγεθος της πόλης μαρτυρά η περίμετρος του τείχους που έφτανε τα 10χλμ.

Από πολλούς μελετητές θεωρείται ότι ιδρύθηκε από Κορίνθιους αποίκους. Αργότερα

αποτέλεσε σημαντικό κέντρο και μάλιστα διετέλεσε πρωτεύουσα του Κοινού των Ακαρνάνων.

Για αυτό υπέφερε από επιδρομές, λεηλασίες και κατακτήσεις.

Το 372 π.Χ. καταλήφθηκε από τους Αθηναίους., αργότερα πέρασε στην κυριαρχία των

Ηπειρωτών και πολλές φορές κατακτήθηκε από τους Αιτωλούς. Το 191 π.Χ. ο Αντίοχος της

Συρίας προσπάθησε να κατακτήσει την πόλη κατά την εκστρατεία του ενάντια στους

Ρωμαίους. Από το 167 π.Χ. αποτέλεσε την τρίτη και τελευταία πρωτεύουσα του Κοινού των

ακαρνανικών πόλεων. Ήδη από το 650 π.Χ. στο Θύρρειο λειτουργούσε νομισματοκοπείο, που

επέτρεπε στην πόλη να έχει το δικό της νόμισμα, με τον Πήγασο στη μια όψη και την Αθηνά

στην άλλη. Ως πρωτεύουσα της συμπολιτείας τα νομίσματα είχαν μια κεφαλή του Αχελώου

στη μια πλευρά και τον Άκτιο Απόλλωνα με την επιγραφή ‘’ΘΥΡΡΕΙΟΝ’’ στην άλλη.

Μέχρι τον 1ο αι. π.Χ. διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τη Ρώμη και μάλιστα αναφέρεται ένα

ταξίδι του ρήτορα Κικέρωνα ο οποίος το 50 π.Χ. φιλοξενήθηκε από τον άρχοντα της πόλης

Ξενομένη. Μετά τη ναυμαχία του Ακτίου οι Ρωμαίοι κατέστρεψαν την πόλη και υποχρέωσαν

τους κατοίκους να μετακινηθούν στην Νικόπολη.

Εσωτερικά της οχύρωσης υπάρχουν θεμέλια σπιτιών και άλλων οικοδομημάτων, ενός ναού

της αγοράς και εξωτερικά βρέθηκαν κατάλοιπα του νεκροταφείου.

Το πιο ορεινό χωριό του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας που τον χειμώνα μοιάζει παραμυθένιο σαν το σκεπάζει το χιόνι.

Αρχαιολογικό Μουσείο Θυρρείου

Αρχαιολογικοί χώροι

Οροπέδιο, Βοσκοτόπια

ΚΑΤΟΥΝΑ Η ΜΕΔΕΩΝΑ

Και τώρα ας περπατήσουμε να γνωρίσουμε μια ορεινή Κωμόπολη του Δήμου Ακτίου Βόνιτσας

και τα όμορφα χωριά της που είναι κρυμμένος στην αγκαλιά του γιου της Βόνιτσας και του

Ακαρνάνα, του Μπούμιστου.

Να περπατήσουμε όλοι μαζί σε φαράγγια, φράγματα, σπήλαια, ποτάμια, ιαματικά λουτρά και

όλη την ομορφιά που είναι κρυμμένη εκεί πάνω.

Να περιμένουμε όλους εσάς κάποια στιγμή να έρθετε να ζήσετε όλα αυτά από κοντά και όλοι

μαζί να βρούμε τρόπους αξιοποίησης αυτής της σπάνιας ομορφιάς, των ιαματικών λουτρών,

των λιμνών, των ποταμών και γιατί όχι και των σπηλαίων.

Ελάτε κοντά μας να μας γνωρίσετε και να σας γνωρίσουμε.

ΤΕΙΧΗ ΑΡΧΑΙΑΣ ΜΕΔΕΩΝΑΣ

Τα τείχη της ήταν τεράστια, κυκλώπεια, και εκτείνονταν σε μεγάλη έκταση, γεγονός που
μαρτυρά τη σπουδαιότητά της.
Το όνομά της πόλης φανερώνει και την αξία και τη σημασία που είχε, αφού προέρχεται από
το ρήμα μεδέω (μέδω), που έχει τις σημασίες: α) Άρχω, βασιλεύω, κυβερνώ. β) προνοώ,
φροντίζω για κάτι, ενθυμούμε, γ) επινοώ, σχεδιάζω. Η ιστορία της Μεδεώνος χάνεται στα
βάθη των αιώνων, όπως και όλη η ιστορία του αρχέγονου Ελλαδικού χώρου. Μια ιστορία,
στην οποία ο μύθος μπερδεύεται με την αστέρευτη φαντασία του Έλληνα και δημιουργεί, σε
μια θαυμαστή ακολουθία, ένα πλέγμα ηρώων και θεών.

Ερείπια Αρχαίας Μεδεώνας

ΚΑΣΤΡΟ ΚΟΜΠΟΤΗΣ

Το αρχαίο κάστρο της Κομποτής, που γράφεται και Κομπωτή, βρίσκεται βόρεια από το χωριό
και είναι χτισμένο την προϊστορική εποχή. Κατά μια εκδοχή πρόκειται για τα ερείπια της
αρχαίας Τοροιβίας. Το μεγάλο κτίσμα που σώζεται είναι, σύμφωνα με τους κατοίκους, το
σπίτι του άρχοντα. Υπάρχει επίσης και ένα πλακόστρωτο που ενώνει το χωριό με το κάστρο
και υπολείμματα αρχαίας δεξαμενής.

ΦΡΑΓΜΑ ΑΧΥΡΩΝ

Λίμνες που δημιουργήθηκαν από το φράγμα Αχυρών

Οροπέδιο κοντά στις λίμνες Αχυρών - Κομπωτής - Κατούνας

Ερείπια νερόμυλου Αχυρών

Παλαιό χωριό Αχυρών

ΤΡΥΦΟΣ

Ένα χωριό του Δήμου Ακτίου - Βόνιτσας

Το χωριό της Τρύφου χιονισμένο

Πανοραμική φωτογραφία Αγίου Βάρβαρου και τα Λουτρά του

Μνήμα Αγίου Βάρβαρου

Εκκλησία Αγίου Βάρβαρου

Εσωτερικό ναού Αγίου Βάρβαρου

Πηγές Ιαματικών Λουτρών Αγίου Βάρβαρου

Μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι Τρύφου

Γεφυράκι που περνάει από την απένταντι μεριά του ποταμού

ΜΙκρές λιμνούλες που σχηματίζονται από το ποτάμι. Το νερό είναι εμπλουτισμένο με άργυλο, ιδανικό για μπάνιο για καλλωπιστικούς λόγους

ΦΑΡΑΓΓΙ ΝΗΣΣΑΣ

Φτάσαμε στο τέλος του οδοιπορικού μας.

Ελπίζουμε ότι σας δώσαμε μια μικρή γεύση από τις ομορφιές που είναι κρυμμένες παντού
γύρω μας, ομορφιές ξεχασμένες και χαμένες που περιμένουν να περπατηθούν και να
ξαναζωντανέψουν και πάλι να μην ζουν μόνο στα μονοπάτια της θύμησης και του νου, μιας
θύμησης πολλές φορές όμορφης και μαγευτικής, που περιμένει υπομονετικά στη γωνιά να
ζωντανέψει και πάλι.

Θα κλείσουμε με ένα ποίημα που υμνεί αυτές τις ομορφιές.

ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

Δροσερή και ωραία παιχνιδιάρα κόρη
με γαλάζια μάτια και ξανθά μαλλιά
ξέπλεγα στους ώμους πάντοτε ριγμένα
της θάλασσας η αύρα να τα φιλά απαλά
στα μαλλιά σου στέμα το κάστρο σου δεσπόζει
που χιλιάδες χρόνια αγέρωχο κοιτά
τον Αμβρακικό σου
που τον καλημερίζεις πάντοτε γλυκά
πράσινο φουστάνι πάντοτε φοράς
όλο με δαντέλες και μαργαριτάρια
και θυμίζεις πάντα Άνοιξη γλυκιά
γιατί η ομορφιά σου έχει κάτι άλλο
είσαι κάποια μούσα ξεχασμένη πια
να θυμίζεις σ’ όλους πως υπήρχαν Μούσες
μα έχει μείνει μιά
η πιο μικρή και ωραία
η πιο παιχνιδιάρα η πιο γλυκιά
τα λευκά σου πόδια τα φιλά το κύμα βράδυ
και πρωί
κάνοντας δαντέλες πάντοτε με αφρούς
και τα βότσαλα σου παιχνιδιάρικα είναι στην
ακρογιαλιά
δίνοντας τριγύρω πάντοτε ομορφιά.





Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που σταθήκατε δίπλα μου.
Με τη βοήθειά σας κατάφερα να συγκεντρώσω όλο αυτό το φωτογραφικό υλικό.
Μόνη μου δεν θα τα είχα καταφέρει.
Πρώτα από όλους ευχαριστώ την καθηγήτρια φίλη μου Παναγιώτα.
Παναγιώτα σε ευχαριστώ πολύ.
Ευχαριστώ εσένα Άκη που ήσουν ο πρώτος και μου έφερες γούρι και όλους εσάς:
Γρηγόρη, Επαμεινώνδα, Γιώργο, Παναγιώτη, Αννούλα, Παντελή και τον Αλέξανδρο
και κάποιους που δεν γνωρίζω ούτε καν τα ονόματά σας.
Και όλοι μαζί κλείνουμε ένα ραντεβού για κάτι καινούριο.